Διάσταση: 185/55 R14 80V
Αυτοκίνητο: Peugeot 106 Rallye 1.6 16V
Φωτογραφίες: A Random Touge Driver
Όπως αναφέραμε και στο άρθρο για τα Dunlop Sport BluResponse, η εύρεση σπορτίφ πολιτικού ελαστικού στην «μαμά» διάσταση των 106 Rallye/GTI έχει γίνει κάτι σαν την αναζήτηση του «Αγίου Δισκοπότηρου». Οι λύσεις είναι είτε κάτι τελείως πολιτικό, καμία σχέση με τον σπορτίφ χαρακτήρα του 106, είτε κάτι τελείως ειδικό, όπως τα semi-slick Yokohama A052.
Πρόσφατα, η Michelin επανακυκλοφόρησε το Michelin Pilot Exalto PE2 με την ίδια χάραξη αλλά με νέα γόμα σύγχρονης τεχνολογίας. Πρόκειται για ένα ελαστικό περιορισμένης παραγωγής, πρακτικά, που απευθύνεται ακριβώς στα youngtimer GTI της δεκαετίας του 1990 και 2000, με τα οποία μεγαλώσαμε. Διατίθεται μόνο σε 11 διαστάσεις (!) συνολικά και σε διαμέτρους 13" έως 15". Πιο συγκεκριμένα, καλύπτει όλη την γκάμα των 106 Rallye/GTI, 206 GTI και 306 GTI (υπάρχει ακόμα και στην 175/60 R14 (!) για όσους θυμούνται την διάσταση του 106 Rallye 1.6 8V), ενώ φυσικά διατίθεται και στην πιο συνήθη διάσταση 185/60 R14 των MX-5 Miata NA. Σύμφωνα με την Michelin, είναι σχεδιασμένο με γνώμονα την πρόσφυση στην στροφή και τον σπορτίφ χαρακτήρα, μεγιστοποιώντας παράλληλα και την απορροή του νερού.
Σε επίπεδο τιμής, όμως, είναι αρκετά έως πολύ τσουχτερό (πλησιάζει τα A052...) ενώ είναι και δυσεύρετο στην ελληνική αγορά. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε αφενός ότι πρόκειται –τελικά– για ένα ειδικό ελαστικό εστιασμένο στην αγορά του κλασσικού αυτοκινήτου και αφετέρου η τιμή των Michelin ήταν και είναι πάντα άνω του μέσου όρου της κατηγορίας τους. Όπως και να 'χει, όμως, το φορέσαμε στο 106 Rallye και πήραμε τα βουνά της Αργολίδας για μία πρώτη γνωριμία!
Στεγνό
Οδηγώντας το Michelin στην πόλη, μου πήρε ώρα να συνειδητοποιήσω ότι δεν οδηγώ ακόμα το Yokohama S.Drive. Το τιμόνι είναι αντίστοιχα βαρύ στα χαμηλά χιλιόμετρα και η απόσβεση στις λακκούβες σχεδόν το ίδιο σκληρή. Η διαφορά σε σχέση με το Dunlop Sport BluResponse στην (μη) άνεση είναι εμφανής. Στην ολισθηρή άσφαλτο της πόλης η πρόσφυση είναι πάρα πολύ καλή και σου δίνει μεγάλη εμπιστοσύνη. Σε σημεία που θα περίμενες να γλιστρήσει, παραμένει βιδωμένο και σου προσφέρει μεγάλη εμπιστοσύνη.
Στον αυτοκινητόδρομο, αλλά και στις μεγάλες ευθείες της εθνικής οδού προς Επίδαυρο, συνειδητοποιείς την εξαιρετική αίσθηση γύρω από την ευθεία: η πληροφόρηση και το βάρος στο τιμόνι είναι ακριβώς όπως τα θέλεις, σε αντίθεση με το Dunlop, που αν και έχει ακρίβεια στην αλλαγή πορείας, το τιμόνι είναι αρκετά ελαφρύ.
Ακολουθεί το σφιχτό κομμάτι που διασχίζει το δάσος του Σοφικού με αρκετή υγρασία στα ανήλιαγα σημεία απαιτώντας ιδιαίτερη συγκέντρωση. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν θα πρέπει να πας στα «τυφλά» με το Michelin, καθότι η πρόσφυση εμπρός «σπάει» κάπως απόλυτα, αναγκάζοντάς σε να αφήσεις στιγμιαία και κοφτά το γκάζι για να κόψεις την αρχική φόρα της υποστροφής. Η ουρά όμως σου δίνει αρκετή σιγουριά, και ανοίγει ακριβώς όσο πρέπει, με το λάστιχο να καταφέρνει να σου μεταφέρει αρκετή πληροφόρηση και για την πρόσφυση των πίσω τροχών.
Το επόμενο σφιχτό κομμάτι προς Νέα και Παλαιά Επίδαυρο είναι σχεδόν τελείως στεγνό μιας και είναι περισσότερο εκτεθειμένο στον ήλιο. Πιέζοντας περισσότερο, αμέσως διαπιστώνεις τον σπορτίφ χαρακτήρα του Exalto. Το πλαϊνό είναι σκληρό, δίνοντάς σου ακρίβεια και αίσθηση. Στο όριο, θα έλεγα ότι έχει μία ιδανική ενδοτικότητα: θα λυγίσει τόσο, όσο χρειάζεται για να σε προειδοποιήσει, χωρίς ποτέ όμως να χάσει σε ακρίβεια, ακόμα και όταν το πιέσεις αρκετά επιμηκύνοντας τα φρένα μέχρι βαθειά μέσα στην στροφή. Στην έξοδο, η ελκτική είναι εξαιρετική, καθότι μπορούσα άνετα να βγαίνω με 2α σανίδα από πολύ νωρίς, χωρίς ίχνος υποστροφής.
Ύστερα από το πατημένο παραλιακό κομμάτι του επαρχιακού που οδηγεί στον Γαλατά, όπου χωρίς άγχος, χάρη στην εξαιρετική πληροφόρηση γύρω από την ευθεία, ευθυγραμμίζεις με χειρουργική ακρίβεια τα πατημένα εσάκια, στρίβουμε δεξιά για να ανηφορίσουμε το στενό κομμάτι προς Δρυόπη και Καρατζά και από εκεί να κατηφορίσουμε από Καναπίτσα για Καρνεζαίικα. Εδώ, το «τερέν» αλλάζει ριζικά και θυμίζει ειδική διαδρομή (ήταν άλλωστε): στενό και τεχνικό με αλλεπάλληλες αριστερές-δεξιές, αλλά και με εναλλαγές σφιχτών και πατημένων κομματιών. Το Michelin δείχνει να βρίσκεται πραγματικά στο στοιχείο του και ταιριάζει γάντι στον «βουνίσιο» χαρακτήρα του 106. Εξαιρετικά άμεσο στην αλλαγή πορείας, απόλυτα ακριβές και με εξαιρετική αίσθηση που σου επιτρέπει να ελέγξεις τέλεια οποιοδήποτε εκούσιο ή ακούσιο «ντριφτάρισμα» προκύψει.
Όσον αφορά στην σκληρή χρήση, δεν έχω κάποιο σχόλιο επί της ουσίας, μιας και τόσο οι συνθήκες, αλλά και η εξωτερική θερμοκρασία των 15ºC ήταν πολύ μακρυά από το να φέρουν σε δύσκολη θέση το Michelin.
Βρεγμένο
Η διαδρομή της γνωριμίας με το Michelin δεν περιείχε κάποιο πραγματικά βρεγμένο κομμάτι, οπότε επιφυλάσσομαι! Όμως, η εντύπωση που μου άφησε στην κατά τόπους αρκετή υγρασία είναι ότι είναι κάπως απόλυτο στην απώλεια της πλευρικής πρόσφυσης, αλλά υποδειγματικό στην ελκτική, μιας και δεν χάζεψε πουθενά, ακόμα και σε έξοδο κλειστής βρεγμένης φουρκέτας.
Συμπέρασμα
Γράφοντας αυτό το άρθρο, προσπάθησα ομολογουμένως με κάποια δυσκολία να ανακαλέσω στοιχεία της διαδρομής που να σχετίζονται καθαρά με την συμπεριφορά του ελαστικού. Και αυτό διότι, εντέλει, το Michelin Pilot Exalto PE2, πετυχαίνει 100% τον στόχο του σπορτίφ ελαστικού για τα μικρά, ελαφρά youngtimer GTI. Στα 90km εθνικού και επαρχιακού δικτύου, με αρκετά ψυχωμένο και ενίοτε γρήγορο ρυθμό, δεν χρειάστηκε να προσαρμόσω την οδήγησή μου στο ελαστικό, ώστε να παρακάμψω τυχόν ατέλειες στην συμπεριφορά του: ήταν πάντα εκεί, πιστός σύμμαχος, χωρίς συμβιβασμούς! Σίγουρα, η τιμή του μπορεί να είναι σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας, αλλά εάν δεν κάνετε πολλά χιλιόμετρα με το παλιό, κλασσικό GTI σας και δεν το έχετε εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες, αξίζει να το σκεφτείτε σε σχέση με το πιο οικονομικό και καθημερινό Dunlop Sport BluResponse.
Comments